وقتی داستان‌های بانوی بوشهری مرجعی برای دانشجویان می‌شود+عکس
یکی از بانوان با استعداد و فعال یک دهه اخیر استان بوشهر، بانو آمنه رمضانی هست و تاکنون ۱۱۰ جلد کتاب داستان را به چاپ رسانده است که جای شگفتی دارد و مسئولان استان باید به اینگونه ظرفیت‌ها توجه بیشتری کنند. بانو آمنه رمضانی را در کشور بیشتر با مجموعه‌های خواندنی و زیبای (بهاره) می‌شناسند که در میان کودکان و دانش آموزان ابتدایی علاقمندان قابل توجهی دارد.
امثال بانو آمنه رمضانی در گوشه و اطراف جامعه کم نیست کافیست به آن‌ها بها داد تا در حوزه‌های مختلف فعالیت کنند و باعث پویایی شوند؛ حال امروز می‌بینیم یک بانوی بوشهری با کمترین پشتوانه داستان‌هایش در حال بین المللی شدن است. خبرنگار خبرگزاری فارس برای تهیه گزارش به سراغ او رفته تا با وی گفتگویی داشته باشد.
فارس: لطفا به صورت اجمالی برای ما معرفی کنید و بگویید چگونه به نویسندگی روی آوردید؟
آمنه رمضانی متولد مهر ۱۳۶۱ از شهر شبانکاره هستم و مدرک تحصیلی بنده حوزه ادبیات است و نویسندگی را از راهنمایی با نوشتن نمایش نامه شروع کردم و در سال ۱۳۸۳ اولین کتابم را به چاپ رساندم. اما به صورت جدی و حرفه‌ای در زمینه کودک از سال ۱۳۸۷ مرکز کودک در شبانکاره راه انداختم که بتوانم برای نوشتن از کودک، با کودک باشم.
مجموعه بهاره در حال بین المللی شدن
فارس: چرا نام مجموعه داستانی خود را بهاره انتخاب کردید؟
قبل از اینکه مجموعه داستانی بهاره را رسما آغاز کنم برای شاگردانم داستان تعریف می‌کردم و بسیار راحت پذیرش می‌کردند و به دلیل اسم خواهر زاده‌ام، نام بهاره را برگزیدم.
مجموعه بهاره در حال تبدیل به داستان بلند و بین المللی شدن است و هر موضوعی قابلیت بین المللی شدن را ندارد به عنوان مثال موضوعات بازیافت در جامعه ما تازگی دارد اما در اروپا خیر چون یک مسئله حل شده، هدفم آموزش مهارت‌های ضروری زندگی با زبان قصه به کودک جهت رشد کودکانی شاد و خوشبخت بود. اما من به عنوان مربی، کافی نبودم برای اینکه بیشتر با کودک باشم کاراکتری خلق کردم به نام بهاره که ۱۳ سال همراه من با کودکانم هست. بهاره شد کاراکتر اصلی و ثابت ۹۰ داستان کودک این روزهای کشور.
هر چند نوشتن را از شعر و نمایشنامه شروع کردم اما سال ۱۳۸۷ به صورت جدی و تخصصی با کودک بودم و ماندم. این جدیت موجب شد به هدف قلم زدن برای کودک تقریبا برسم که ایجاد بسته خلاقیت آموزشی درمانگر با رویکرد CBT هست، یعنی درمان اختلالات رفتاری کودک با قصه و نمایش. ما کلمه درمان را برداشتیم و می‌گویم قصه‌ها و مهارت‌ها.
داستان‌هایم را همگی هدفمند نوشته شدند که بنده در پژوهش‌های کار عملی با کودک نوشتم و چند روانشناس در کلنیک مشاوره خود و یا به صورت برگزاری کلاس قصه و مهارت، تاثیر این قصه‌ها را در ایجاد رفتار مطلوب و بهبود رفتارهای نامطلوب کودک مشاهده کردند.
فارس: هدف شما از نوشتن مجموعه بهاره چه بود؟
آخرین اثر بهاره در دو جلد سرزمین قصه‌ها و مهارت‌ها هست که حاصل ۹۰ داستان و مهارت‌های داستان‌ها هست و به عنوان کتاب مرجع برای دانشجویان روانشناسی، تربیتی همچنین مراکز درمانی مشاوره کودک، مرکز آموزشی کودک و والدین قابل استفاده تخصصی هست.
هدفم نوشتن کتابی برای ایجاد و تقویت رفتارهای مطلوب و رفتارهای نامطلوب کودک با داستان و به عبارتی درمان مشکلات رفتاری با قصه و نمایش بود
فارس: سبک آثارتان چگونه است؟
در اغلب آثارم به سبک ادبیات داستانی رفتم چون احساسم این هست که خیلی از مشکلات ما بزرگسالان، به خاطر این موضوع است که مهارت‌های مهم زندگی را یاد نگرفته‌ایم، اما در قالب داستان داستان، آن مهارت‌های مهم را می‌شود به کودک آموزش داد که نهادینه شود.
فارس: آیا در جایی مشغول به کار هستید؟
همیشه دوست داشتم آزاد کارم را جلو ببرم که بتوانم روی کتابهایم متمرکز باشم، معتقدم وقتی وارد بخشنامه ادارات می شوید، ذهنت بسته می‌شود به روزمرگی‌های دستورات و دیگر نمی توانی مثل الان بنویسی و چند سالی هست مراکز آموزشی کودک در قالب مهدکودک، پیش دبستانی، خانه بازی، مشغول به کار هستم.
آمنه همپای مدافعان سلامت قدم بر میدارد هر وقت لازم بوده این مراکز تبدیل به موضوع روز اجتماعی شدند مثل تعطیلی مرکز در دوران کرونا که به صورت جهادی تبدیل شد به کارگاه تولید ماسک دقیقا همان لحظه اعلام وجود کرونا در ایران که ماسک نبود و هر جا بود کسی قادر به تهیه نبود و توزیع رایگان بین مردم و ادارات.
فارس: به عنوان یک نویسنده چه آرزویی دارید؟
هر لبخند که از کودکی می‌بینم مهری به عنوان مهر برآورد به یکی از آرزوهای من هست. من به تعداد کودکان دنیا آرزوی لبخند دارم.
فارس: یکی از خاطرات خود را برای ما بیان کنید؟
کتابی به دلم بنشینه دوستش دارم مطالعه هم داستان کودک و روانشناسی بزرگسال هست، به خصوص زندگی نامه افراد موفق. شخصیت مورد علاقه مندم خانم زنده یاد توران میرهادی هستن.
خاطره جالب، یادم نمی آید. زندگیم را کلا جالب می‌دانم شاید چون همش درگیر نوشتن بودم و مادام اتفاق‌های تازه بوده. اما یکیش احساس می‌کنم متفاوت بود آن هم دوره دبیرستان یک مسابقه شعر بود که یادم هست غزلی نوشتم و یکی از داورها که خودشون هم از مسئولین فرهنگی بودند گفتند از خودت نیست منو کنار گذاشتند.
همزمان مسابقه کاریکاتور هم بود که منم چون شعرمو گفته بودن از خودم نیست، رفتم تصویری از کاریکاتور کتاب ادبیاتم را دقیقا کاغذ گذاشتم روش کشیدم و اول شدم (خنده). بعد رفتم پیش همان بنده خدا و گفتم اون که از خودم بود کنار گذاشتید این که در کتابم بود رو تقلب کردم برنده اعلام کردید پس نفر دوم رو اول کنید چون من کاریکاتوریست نیستم (آه)
فارس: در آشپزی هم تخصصی دارید؟
خانواده ام میگن آشپزیم خوبه اما از زیرش در میرم (خنده) زیادی خوب باشه دیگه دردسره (خنده)
فارس: در ایام کودکی دوست داستید چکاره شوید؟
همیشه نویسندگی رو دوست داشتم.
فارس: از مسؤولان چه انتظاری دارید؟
گاهی لطف دیگران در حق ما این هست که کلا کاری نکنند و اگه خواستن کاری کنند، قبلش از خود متخصصان اون زمینه نظرسنجی نمایند.
فارس: چه آثار و تالیفاتی داشته‌اید؟
ایمان به آرزوی سنگ ۱۳۸۳، بهاره ۱۳۹۱، مهمان و مهربانو دختری دریلدا ۱۳۸۹، نقاشی خودآموز من ۱۳۸۹، آموزش نقاشی کودک ۱۳۹۰، ارمغان آسمان ۱۳۹۰، رقص وخواب زیر امواج سیاه ۱۳۹۲، افسانه گل یخ ۱۳۹۳، فرهنگ معاشرت درنهج البلاغه ۱۳۹۳، ریاضیات ششم دبستان (اثر مشترک با همکاری نویسندگان) ۱۳۹۳، هنرهای یک آموزگار (اثر مشترک با همکاری نویسندگان) ۱۳۹۴، مردمداری در نهج البلاغه، من خودم می‌توانم(آموزش نقاشی به کودک)، سرمشق فروش از دنیای کودک کار.
انتهای پیام/